BINNENLAND     -    Vrijdag 19 januari 2024    -    blz. 4.

Ca. 07:30 uur komt de zon op.
Een paar uur later wandelen we richting Cicar autoverhuurbedrijf aan de Ave. De Italia. Halverwege deze wandeling lassen we een koffiepauze in bij Ciao Ciao, aan het grote plein. Hier lijkt het altijd wel erg levendig te zijn. We vervolgen onze wandeling van totaal 2 km. door weer een flink aantal trappen op te lopen. In dit gedeelte van Playa del Ingles zijn we nooit eerder geweest. Het is dan ook even opletten hoe we moeten lopen. Langs een grote kerk en winkelgebieden komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming. We krijgen de sleutel van een rode Opel Corsa die een eind verder aan de kant van de drukke straat geparkeerd staat. Parkeren is hier echt een groot probleem. Auto's staan zelfs in de bochten. Enfin… onze wagen heeft lichte schade dus daar maken we eerst maar eens een foto van. Het is een leuk wagentje met achteruitrijcamera, maar ook met zicht van bovenaf zodat je kunt zien of je recht staat. Heel handig! De wagen is dus rood en heeft een zwart dak. We zullen ontdekken dat rode wagens erg populair zijn want die autokleur komt hier op het eiland heel veel voor.

Allereerst rijden we naar ons appartement om er te lunchen. Daarna rijden we richting Fataga, het ruige binnenland in.



Traditiegetrouw stoppen we bij het uitzichtpunt Mirador de Fataga. Prachtig zicht over de Barranco de Fataga en heel in de verte een stukje Maspalomas. Het is druk bij dit uitkijkpunt. Dit keer geen papagaaien en geen muzikant aanwezig, wel veel fietsers die hier even op adem komen voordat ze de bergroute vervolgen. Dat doen wij ook… naar Arteara.

                  

Het blijft heel indrukwekkend hoe de smalle weg zich kronkelt door het berglandschap. Bij een paar bochten kun je tegenliggers niet eens zien aankomen. Voor buschauffeurs is dit wel een uitdaging.



Voorbij de kamelenfarm en daarna bij kilometerpaal 31 is een afslag naar Molino de Aqua. Maar het lijkt verlaten en het weggetje is geblokkeerd door een ketting. Helaas… dit bedrijfje is ter ziele. Wat zou er met de dieren gebeurd zijn? De paarden en het pluimvee?

                

We rijden verder naar San Bartholomé. Het luxe hotel, waar we altijd van het uitzicht genieten, is niet bereikbaar. Ook al failliet? Bij een klein uitzichtpunt om de hoek kunnen we toch nog enkele foto's maken.
Het is 22 graden, maar in de schaduw voelt het een stuk kouder aan.

Wij besluiten terug te rijden naar huis, daar is het drie graden warmer. Eten een appel, drinken wat en gaan nog even heerlijk bij het zwembad liggen.

's Avonds eten we bij La Sirena, aan de kust. Leuk personeel en een goede maaltijd. Alleen het ijs voor Wil wordt al zacht geserveerd. Dat is jammer!
Bij El Bucanero pakken we een terrasje waar dezelfde gitarist met stemproblemen optreedt. Hij krijgt het voor elkaar dat gasten gaan zingen. Sommigen doen dat beter dan de artiest zelf.
Om 23:00 uur keren we huiswaarts. Dit was weer een geslaagde volle dag.